BEŻOWE ŚCIANY, CZYLI O BŁĘDACH MŁODOŚCI

Niedługo miną cztery lata, odkąd wprowadziliśmy się do naszego, własnego (a w sumie, to raczej banku) mieszkania. Gdy pewnego czerwcowego piątku, coś koło godziny 22 w końcu odebraliśmy do niego  klucze, nie zważając na sąsiadów pod nami, dosłownie skakaliśmy ze szczęścia. A potem... zabraliśmy się za szorowanie łazienki (a było co czyścić ;P) i tak do 2 w nocy...

Byliśmy tak szczęśliwi, że nawet nie przeszkadzał nam dziko zielony przedpokój, żółty salon czy niebieskie pustaki szklane "zdobiące" niektóre ze ścian... W końcu skończyła się nasza tułaczka po wynajmowanych pokojach, mieszkaniach, gnieżdżenie się w malutkim pokoiku z całym naszym "dobytkiem". Ok, wiedziałam, że zmiany są nieuchronne. Aż taką desperatką nie byłam, szczęście nie przesłoniło mi oczu całkowicie i pozostała we mnie jeszcze odrobina poczucia estetyki. Zatem zieleni, szkiełkom w ścianach i gołym babkom w  ramkach w łazience (serio!) powiedziałam stanowcze NIE. I tak, po dwóch miesiącach mieszkania w tej jakże uroczej scenerii, zaczęły się zmiany, najpierw remont przeprowadzony przez ekipę, a potem jeszcze nasze działania, w trakcie których wiele puszek z biała farbą do drewna zostało przez nas otwartych.

Dziś, po tych kilku latach mieszkania, mając świadomość naszych ówczesnych funduszy, zmieniłabym na pewno jedno: kolor ścian. Po setkach  (jak nie tysiącach) godzin spędzonych na przeglądaniu magazynów i blogów wnętrzarskich przyznaję - beż był błędem. Zdecydowanie. Lubię kolory, i to bardzo. Początkowo w naszym mieszkaniu było sporo pomarańczowych dodatków, co możecie zobaczyć w moich pierwszych postach (o np. tu i tu). Jednak z czasem zauważyłam, że beż w połączeniu z kolorami wprowadza zbyt duży chaos. Biel jest zdecydowanie lepszym tłem. Dlatego już widzę nasze mieszkanie w bieli. Już marzę... No ale do tego jeszcze trochę. Może w przyszłym roku?

 

A Wy, zrobiłybyście coś w Waszych mieszkaniach/ domach inaczej? Bardzo jestem ciekawa Waszych historii. Zatem piszcie! :)